maandag 16 oktober 2017

Nu bewegen geen noodzaak meer is


Nu bewegen geen noodzaak meer is

Bewegen zit in de mens, maar nu bewegen geen noodzaak meer is, komt bewegen dan nog wel vanuit ons zelf of wordt het ons tegenwoordig voorgeschreven vanwege gezondheidsredenen?
Zitten is uit, bewegen is in! Als zitten het nieuwe roken is, zullen we dan alle stoelen ook uit ons leven bannen? Kunnen we dan een nieuwe wet invoeren waarin staat dat heel geleidelijk de stoelen en banken uit ons leven verdwijnen? Er is al een verandering te merken op dat gebied. Ik hoor namelijk her en der van patiënten dat er sta bureaus, fiets bureaus komen, staan tijdens vergaderingen enzovoorts. Misschien is het zo dat we moeten ‘loslaten wat we nodig denken te hebben' en kunnen proberen te 'voelen wat we nodig hebben'. En willen we daar zelf iets voor doen of willen we steeds meer dat anderen dat voor ons doen? Wij voelen toch zelf wanneer we behoefte hebben aan eten, naar de wc moeten, moe zijn, zin hebben om iets te gaan ondernemen of mogelijk eens naar de dokter of Fysio zouden moeten.

even zitten om na te denken..(eigen foto)

Vroeger was bewegen een noodzaak, om ons voedsel te vergaren moesten we ons verplaatsen.

Het is tegenwoordig voornamelijk andersom. De industriële ontwikkeling is zo hard gegaan dat we bijna niks zelf meer hoeven te doen, tot autorijden aan toe. Steeds meer komt naar ons toe in plaats van andersom. Ik wil niet propageren dat het niet handig is, maar de noodzaak van zelf in beweging komen raakt steeds verder uit zicht. Dat kan met zich meebrengen dat in ons bewegen haperingen kunnen ontstaan. We weten allang dat spieren onderhoud nodig hebben, hoe groter de spier hoe meer onderhoud, en dat wat we niet nodig hebben door het lijf wordt 'opgeruimd'. Wie veel stil zit krijgt zwakkere spieren en broze botten. Indien de verhouding bewegen/rust verstoord raakt, kunnen er dus haperingen in bewegen komen die we als last kunnen gaan ervaren. Lees nog eens deze blog over wat er met inactieve spieren gebeurd: Ruimtespieren
Ik probeer al langere tijd bewegingen uit het dagelijks bewegen te vertalen naar oefenprogramma's. Het inventariseren en analyseren van hoe mensen bewegen binnen zijn of haar woon-, werk- en sportsituatie kan heel veel informatie geven. We gaan immers allemaal op bed liggen, staan weer op, gaan zitten op een stoel of bank, doen boodschappen en meer. Ik loop buiten met de cliënten , ga traplopen, stap op en af de stoep en de fiets of vraag welke hulpmiddelen ze zijn gaan gebruiken in 'moeilijke situaties'. Alleen al het bewustzijn daarvan is weer even nodig om wakker te worden en te beseffen hoe we ons lijf zijn gaan gebruiken en zelf daardoor haperingen in stand houden. Hierdoor komen we er ook achter of we voldoende onderhoud plegen aan onze spieren. Daarvoor is het uiteraard belangrijk goed te kijken, en soms ook te voelen, hoe mensen bewegingen uitvoeren. Ik heb nog nooit gehoord dat ze er niks aan hebben. Wel heb ik vaker gehoord: "Ga maar naar Karin, die ziet en weet alles, nou alles, ik weet veel ja". Alleen maar handig toch, want dan kan je in je dagelijks bewegen tegelijk oefenen en je taken doen zonder dat er een scala aan aparte oefeningen gedaan moet worden. En het werkt ook simpel, je hebt altijd je oefenstof binnen handbereik. Echter als mensen wel de behoefte hebben aan extra oefeningen dan kan dat uiteraard ook! Ik heb een kast vol!
Het is dus een vrijwillige keuze om je in een 'gemakkelijk zittende kleding' te hijsen en extra te gaan bewegen, maar doe dat alleen als je die behoefte voelt en er de energie voor hebt.
Kom anders eens langs voor advies als je 'vastzit’.



Stof tot nadenken dus..




zaterdag 17 juni 2017

Bewegen of Sporten tijdens en/of na ziekte



Bewegen of Sporten tijdens en/of na ziekte 


Nu, na 7 maanden (en 3 maanden geen blog) hectiek, weer 'rust' in de tent. En met rust bedoel ik niet niks doen. Nee, meer tijd hebben om weer aan matig bewegen te denken en te doen. Ik ben tijdens de hectiek fanatiek door gegaan met mijn eigen bewegen om 'fit' te  willen blijven: 


- een lange steile berg op fietsen, 

- meer dan 10 km gaan hardlopen 3x per week, 

- Spieroefeningen voor het hele lijf, elke dag. 

- En.. oh ja ook nog 4,5 dag per week hard werken

- Tussendoor probeerde ik voldoende te eten, eigenlijk leek dit alles eerder op Topsport.




(foto op de Mont Ventoux vlak voor de top, na bijna 2 uur trappen)



Afgelopen week ben ik daarvoor even gestraft. Al die maanden je rug recht houden werd mijn rug even te veel. Een optelsom van vermoeidheid, drukte en maar willen en moeten doorgaan. Voorzichtig bewegen, weinig zitten en elk uur  5 minuten oefeningen doen helpt om de structuren weer tot rust te laten komen, en jezelf ook want je kan even niet zoveel doen.In mijn werk kom ik regelmatig patiënten tegen die tijdens ziekte, oververmoeidheid of blessures willen blijven bewegen of zelfs intensief sporten. Ik heb het mogelijk ook wat overdreven.Er zijn ook patiënten die als eerste hun eigen beweging of sporten laten vallen als er te weinig tijd is door andere stressfactoren. Waarom? Kunnen we ook op alle niveaus iets gas terug nemen in tijd en intensiteit? Hoe houden we de gezonde verhoudingen in stand zodat we in 'stand' blijven?

Bewegen, is in mijn ogen, gericht bezig zijn je eigen conditie en fitness niveau te verbeteren of te onderhouden ten opzichte van jezelf, om je lichamelijk fijn en niet vermoeid, zwaar, te voelen. De beweegvorm maakt in mijn ogen niet uit. Iedereen kan bewegen. Soms wil niet iedereen bewegen en dat kan verschillende oorzaken hebben. In de meeste gevallen zijn er allerlei excuses die eigenlijk niet ter zake doen. Patiënten denken vaak ook dat bewegen moet inhouden dat je iets langdurig moet doen. Dat hoeft helemaal niet, rustig wandelen en lichaamsoefeningen doen kan ook heel heilzaam zijn. Zwaai maar eens 10 keer met de armen heen en weer nadat je dit gelezen hebt.. lekker hè, er gaat weer wat stromen daar boven in je schouders en armen.

Tijdens een ernstige ziekte, van jezelf of je omgeving, is het zelfs verstandig om elk uur even te bewegen voor jezelf, al is het maar je been of arm optillen of buigen en strekken omdat men tijdens langdurige inactiviteit veel spiermassa en dus fitheid verliest. 

Zie ook mijn blog over de 'Ruimtespieren' 

Bewegen doe je dus voor je eigen fitheid, bij sporten meet je je eigen fitheid ten opzichte van anderen, maar dat hoeft niet altijd. Zorgen voor een goede balans tussen rust en inspanning, is niet altijd even makkelijk.

Bespreek daarom je wens om fit te willen worden of te kunnen blijven in moeilijke tijden en je doelen altijd met een fysiotherapeut of personal-trainer.




Stof tot nadenken dus..




zaterdag 11 maart 2017

..want de Blessure is de grens


..want de Blessure is de grens

Blessures, hoe kom je eraan, hoe kom je ervan af..
Vaak krijg ik deze vraag: hoe kom ik nou aan deze blessure?  
Onder een blessure wordt meestal iets van de weke delen van ons lichaam bedoeld, zoals spieren, pezen en banden.  Een spontane blessure aan het bot komt veel minder vaak voor. Spontane bot blessures, breuken meestal, zoals een stress fractuur, ontstaan meestal als gevolg van een val of een intern afwijkende oorzaak, bijvoorbeeld botontkalking. Binnen de sport komen wel stressfracturen voor bij te véél, te váák, te lang druk- of stootbelasting, gepaard gaan met ondervoeding en oververmoeidheid.
Deze keer heb ik het over spierblessures, als meest voorkomende blessure.
Spieren zijn een van de meest flexibele onderdelen van het lichaam. Tegenwoordig wordt eindelijk veel geschreven over het feit dat we tot op hoge leeftijd onze spieren kunnen blijven trainen.
Als een spier die inactief is kan deze 'krimpen' in omvang (atrofie), en zo weten we ook dat als een spier voldoende actief is kan groeien en sterker belastbaar wordt.

(Eigen foto)











Wat gaat er mis bij blessures?












Bij een blessure is sprake van hinder tijdens bewegingsactiviteiten in het dagelijkse leven of sport waarbij de oorspronkelijke gewenste belasting niet meer mogelijk is zonder een pijn beleving. Het bewegen wordt dan bemoeilijkt en soms heel beperkt. Dit kan op langere termijn gevolgen hebben voor de spieromvang en dus functie. Pijn geeft inhibitie, remt de juiste spierspanning en leidt op langere termijn ook tot spierfunctieverlies. Terug naar de beginvraag: Wat is nou eigenlijk een spierblessure? Ik probeer altijd uit te leggen dat ik de spier vergelijk met een elastiekje, een goed elastiekje is flexibel, uittrekbaar en krimpt weer. De flexibiliteit neemt af naarmate het verder wordt uitgerekt. Op het eind stopt de rekbaarheid.
Bij een spier kan uitrekken op 2 manieren gebeuren:
-  Hij trekt eerst samen en wordt daarna uitgerekt onder belasting, blijft aangespannen, of wel de    spier is excentrisch, hij verlengt en levert kracht.
- Ook kan men een spier uitrekken zónder dat daarbij de spier aangespannen wordt, dit gebeurt   tijdens het rekken(stretchen).
Het krimpen, verkorten kan ook op 2 manieren gebeuren:
- Hij trekt samen en levert kracht, of wel de spier is concentrisch, hij verkort en levert kracht.
- hij is inactief en raakt geatrofieerd wordt daardoor stug en stijver, minder uitrekbaar.

Als de spier samentrekt dan is het belangrijk dat hij daarna weer soepel terugkeert naar de rust lengte. Als we een oud, uitgedroogd elastiekje (inactief geweest voor lange tijd) uit de la pakken en we rekken het maximaal uit, dan gebeurt er meestal het voorspelbare: het knapt op zijn maximale lengte. Een goed, nieuw elastiekje zal bij dezelfde maximale lengte wel heel blijven (dat is mijn ervaring). Als je het nieuwe elastiekje forceert, zal deze uiteraard ook kunnen knappen, deze vergelijking gaat ook op met spieren. Als spieren niet voorbereid zijn op een komende activiteit, bijvoorbeeld maximaal uitgerekt worden, zal er gemakkelijk een blessure kunnen optreden. Een spier in goede conditie, voorbereid op wat komen gaat, zal minder snel kapot kunnen gaan. Als er bij bewegen en sporten continu pijntjes, irritaties of echt een beperkende hinder voor bewegen aanwezig is, dan is datgene wat je van de spier vraagt te veel. Simpeler kan het niet. Er is nog 1 andere mogelijk oorzaak van spierblessures bij bewegen, namelijk dat het mechanisme waaraan de spier vast zit, geblokkeerd is, beperkt is in zijn beweeglijkheid, een gewricht dat door de spier in beweging gezet moet worden. De spier trekt aan iets wat niet in beweging wil komen. Vergelijk de deur is dicht en je blijft duwen.
Wat zou hiervoor de oplossing kunnen zijn?  
Neem eerst de tijd om de blessure tot rust te laten komen en te genezen. Dan de mechaniek te laten nakijken, bijvoorbeeld bij de Fysiotherapeut. Regelmatig oefeningen doen om de spier voor te bereiden op wat komen gaat is aan te raden, omdat een krachtige spier meer elastisch is. Of dit nou activiteiten in het dagelijks leven zijn of dat dit intensieve sportactiviteiten zijn, dat maakt niet uit. Het gaat erom dat je ze doet!
Begrijp hoe bewegen in elkaar zit..



Stof tot nadenken dus..


Ben je in meer stukjes van mij geïnteresseerd klik hier op de link: 
https://fysiosportcoach.blogspot.com/?m=1


zaterdag 11 februari 2017

De Buik en de Ademhaling


De Buik en de Ademhaling


De buik, buikspieren en meer..

Het is het meest voorkomende, benoemde item in mijn werk, iedereen heeft wel eens een periode dat de buik in de weg zit, staat, of hangt of opgeblazen. Dagelijks lezen we wel over de buik en de buikspieren. Waarom willen ze zo min mogelijk, of dat anderen zo min mogelijk, van de buik zien? Hoe platter hoe beter..? Wat doet dat met mensen die niet aan dit 'voorbeeld' kunnen voldoen? En dat zijn er velen. Het is voor veel mensen een crime de buik onder controle te houden. Dat wil zeggen sterk houden.

Net zoals dat je een aanleg, onze genetica, hebt voor een bepaalde lichaamslengte, lichaamsbreedte en lichaams dikte, ligt ook vast welke soort buik iemand heeft, krijgt, ontwikkeld. Uiteraard is levensstijl en getraindheid mede bepalend. Het is een illusie dat iedereen een blokjesbuik, "sixpack" kan krijgen door te trainen, dan wel te oefenen.

Het wordt lastig als men het idee heeft dat een platte buik het meest geaccepteerd is.  

Want als het niet in de genetica zit, of je voldoet niet aan de ‘norm’, gaat men allerlei 

compensatie strategieën gebruiken om de buik zo “plat” mogelijk te laten lijken. De meest 

gebruikte strategie is de buik intrekken, vooral ter hoogte van de maag.

De buik intrekken heeft consequenties voor de normale ademhaling en lichaamshouding, met name de onderrug, de ontspanning van het middenrif en de bilspieren. De ademhaling wordt hoog, oppervlakkig en er wordt kort uitgeademd. De bilspieren worden gespannen en vaak het bekken gefixeerd. Dit kan leiden tot zeer uiteenlopende klachten. Het idee leeft bij patiënten dat als ze deze lichaamshouding 'aannemen' een goede houding hebben. Echter, deze kost wel extra energie.





Consulteer een fysiotherapeut als je last en problemen hebt met je houding en je buikspieren. Als ik vraag wat zij daaronder een goede houding verstaan, dan geven zij het volgende antwoord:"Ik mag toch niet met een te holle rug staan en of ook niet met over gestrekte knieën." Wat een goede houding is, is ook gewoon individueel bepaald. Wat voor de één goed is is voor de ander minder goed, denk weer aan bouw en aanleg. “De rug moet toch Recht zijn?" Simpel: "welk deel van de rug moet dan recht zijn?” De patiënten wijzen naar de onderrug en de buik. De onderrug wervels zijn niet gemaakt om in een rechte lijn boven elkaar te staan. In het onderste gedeelte van de wervelkolom, zijn de wervelblokken zo gebouwd dat er altijd een lichte holte zichtbaar is. Dit komt omdat in dit deel van de kolom de voorkant van het blokje hoger is dan de achterkant. Als je met je hand een holte op je onderrug kunt voelen of zien, kijk maar in de spiegel van opzij, dan sta je in het relatieve midden. Dit heeft tot gevolg dat de buik altijd iets 'naar voren staat'. Trek je buik in om deze plat te houden, dan verander je eigenlijk de positie van de onderrug wervels. Zie plaatje derde figuur.

Je begrijpt nu misschien dat het een complex gebeuren is. Het begint meestal met esthetisch gedachtegoed, slanker, platter lijken, wat kan leiden tot een groot aantal complexe klachten in de rug, buik en het bekkengebied.

Geef je buikspieren de kans mee te doen met je ademhaling en voel je vrij in het bewegen ervan.



Stof tot nadenken dus..




zaterdag 4 februari 2017

De Strakke Buik



De Strakke Buik


De afgelopen weken heb ik meerdere malen de vraag gehad: "heb je niet een paar goede buikspier oefeningen voor mij".  

"Nou, er zijn heleboel goede buikspier oefeningen". Net zoals dat er een heleboel goede beenspier oefeningen bestaan, heleboel goede armspier oefeningen en nog veel meer..

















(eigen foto)


Belangrijke vraag is met welk doel, wat wil je bereiken met de buikspier oefeningen?  


wil je wandelen

wil je lang kunnen zitten

wil je kunnen tillen

wil je lang kunnen staan

wil je krachtig de rug kunnen buigen, bijvoorbeeld houthakken

wil je beter kunnen hoesten, niezen, persen

wil je fietsen

wil je roeien

wil je hockeyen

wil je voetballen

wil je golfen

wil je honkballen

wil je speerwerpen

wil je polsstokspringen

wil je hardlopen

wil je zwemmen


zeg het maar..

"Nou eigenlijk denk ik dat mijn buikspieren wat slapper zijn"

"Heb vaak last van mijn rug, en ik wil het wat steviger hebben"

"Het is toch ook goed voor je rug..?"



Stof tot nadenken dus..




zaterdag 21 januari 2017

Gebruiksaanwijzingen en Instructies



Gebruiksaanwijzingen en Instructies


Gebruiksaanwijzingen, ja dat is vaak een gedoe. Sommige zijn daar wars van, gaan aan de slag en zien wel waar ze uitkomen. Sommige zijn bloedserieus en volgen de aanwijzingen precies, soms te precies en vergeten daarbij na te denken wat ze aan het doen zijn.

Soms zit er bij een nieuw product wat je koop een instructieboekje in plaats van een gebruiksaanwijzing. Wat is nu het verschil? Geen idee eigenlijk.

In mijn werk geef ik instructies over bewegen, dat wil zeggen: aanwijzingen. Of zijn dat gebruiksaanwijzingen? Dat kan algemeen of specifiek zijn. Iemand vroeg mij: "Hoe doe je dat dan?” Of “Heb je een standaardprogramma, dat je voor iedere blessure klaar hebt liggen?” Nee, niks is standaard en zeker de mens niet. Wat ik weet is dat een ieder verschillend leert. Voor een ieder specifiek zul je eerst de patiënt moeten leren kennen en dat doe je door een aantal contactmomenten af te spreken, waar ik kijk naar hoe iemand beweegt.



“Waarom wil je de gebruiksaanwijzingen kennen?” kreeg ik als vraag. “Een blessure is toch iets met een spier, daar zijn toch gewoon oefeningen voor?”. Ja dat klopt, maar niet iedereen heeft baat bij dezelfde oefeningen dan wel gebruiksaanwijzingen. Hoe iemand leert is voor iedereen verschillend. Je zal dan ook per persoon de juiste gebruiksaanwijzingen moeten vinden.

Als je de gebruiksaanwijzingen gevonden hebt, kan je de juiste instructies geven, of de juiste aanwijzingen. Niet meer dan dat.

Ik wil blijven schrijven over bewegen, ik wil training geven in bewegen, en niet alleen in aparte spieren, ik zal mij focussen op simpele manieren van bewegen, vertaald naar ons dagelijks leven, want daar ben ik goed in. Voor ieder een persoonlijke gerichte aanpak.



Stof tot nadenken dus..




zaterdag 7 januari 2017

Hup, in de Benen


 

 Hup, in de Benen



(eigen foto)


Dit heb ik al een paar keer geroepen in mijn blogs. Wel handig als je dan fitte benen tot je beschikking hebt. Benen omvat je voet-, knie- en heupscharnieren. Deze kunnen na al dat vele zitten van de afgelopen gezellige dagen wel wat oefening gebruiken. Als we zo vanuit het niets gaan rennen en vliegen kan het weleens op een teleurstelling uitlopen, letterlijk en figuurlijk. Beter rustig beginnen. De voeten en kuiten, daar waar het allemaal zou moeten beginnen, kunnen we zelfs zittend doen. Intensiever wordt het als je rechtop staat. Goed en lekker lopen begint met goed functionerende voet- en kuitspieren schreef ik al in het blog:  aandeanderekantvandelijn


De grijpfunctie van de voet- en kuitspieren zijn belangrijk voor onze stabiliteit tijdens het lopen. In ons dagelijks leven staan we regelmatig op 1 been, bij wandelen, bij traplopen, duwen we zelfs met 1 been, om en om, ons volledige lichaamsgewicht omhoog. Staand op 1 been je volledige gewicht omhoog duwen, valt niet altijd mee. Kijk maar eens om je heen hoe men de trap omhoog loopt. Er zijn namelijk een heleboel mogelijkheden om dit te doen. Zou handiger zijn als je leert al je beenspieren hiervoor in de goede functie volgorde in te schakelen? Dan wordt het minder intensief. Is er ook een optimale manier om omhoog te komen?

Oefenen op 1 been vind men over het algemeen moeilijk. Daarmee lijkt mij dat traplopen dan ook bemoeilijkt wordt en men hulp nodig heeft of gaat zoeken via de trapleuning.

Ik merk als ik dit vraag aan mijn patiënten, dat ze het lastig vinden om na te denken over hoe ze nu werkelijk opstappen, die vraag stel ik altijd als er pijnklachten zijn. Patiënten met pijnklachten bijvoorbeeld in het gebied van de Achillespees merken vaak niet de compensatiestrategieën bij het traplopen om de pijnklacht niet te hoeven voelen. Met gevolg dat de functie, zoals deze voorheen verliep, verstoord wordt.

Als we iets van een hoge plank willen pakken waar we niet bij kunnen, zullen we ons zo veel mogelijk proberen uit te strekken om er toch bij te kunnen komen, voordat we beseffen dat we een opstapje nodig hebben als het niet lukt. Traplopen is een deel van dit uitstrekken, vanaf de voet en enkel gezien. Uiteraard zullen de voet- en kuitspieren volledige functie moeten hebben om zo hoog mogelijk te kunnen komen. Als de voorwaarde aanwezig is, kracht en functie, kan het gebruikt worden. Is het verminderd, krachtig of pijnlijk dan verlegt men de actie naar hoger gelegen spieren in het been.

Bij pijnklachten in de Achillespees is de verdeling van ons spiergebruik in de benen verstoord. De 'lange spieren', die liggen in de kuit en de 'korte spieren', die liggen in de voet zelf, zijn het belangrijkst voor een goed looppatroon zonder klachten. Deze moeten goed functioneren.

Als we bijvoorbeeld de voet- en kuitspieren willen oefenen omdat de functie verstoord is, dan het liefst op blote voeten, om ook de grijpfunctie van de voet- en kuitspieren te accentueren. Dit kan met je voorvoet op een strak opgerolde keukenhanddoek. De belangrijkste aanwijzing is dus dat je met je tenen de opgerolde handdoek probeert vast te grijpen en vast te houden tijdens het omhoog duwen, om tot op je tenen (bal van de voet) te komen. De hiel moet zo hoog mogelijk loskomen van de grond. Probeer het verschil maar eens te voelen zonder het grijpen van de tenen in de handdoek en met het grijpen van de tenen, terwijl je jezelf omhoog duwt op 1 been. Lukt het niet begin, dan eerst met 2 benen naast elkaar oefenen.


In het dagelijks leven kunnen we bewust de trap oplopen door eens te voelen of je je voet- en kuitspieren wel goed in gebruik hebt. Ga eens op je tenen de trap op. Probeer zo min mogelijk geluid te maken met je voeten op de traptrede. Als je de spieren goed voelt aanspannen aan de gehele achterzijde van je onderbeen, dan ben je waarschijnlijk goed bezig.

Thuis kun je de voet- en kuitspieren prima oefenen. In de stoel zittend kun je bijvoorbeeld met je blote voeten proberen de keukenhanddoeken op te pakken. De grijpfunctie van de voet- en kuitspieren die je hiermee oefent is van belang voor je evenwicht, je balans als je staat, vooral op 1 been. Bij Lopen, Wandelen en Hardlopen staan we een kort moment op 1 been. Bij verstoring van de grijpfunctie van de voet- en kuitspieren zien we al compensaties elders in het lichaam tijdens staan, lopen en hardlopen. Balans op 1 been is eenvoudig te doen voor de televisie, aan je bureau, of tijdens je tandenpoetsen.

Hieronder 2 foto's van een oefenvoorbeeld.


                    (eigen foto's)




Stof tot nadenken dus..




zondag 1 januari 2017

Trainen, lood of oud ijzer?



Trainen, lood of oud ijzer? 


Trainen of meer moeten gaan bewegen, na de jaarwisseling begint dat voor heleboel mensen een item te worden.

Trainen, maar voor wat dan?

Ik hoop wel dat dit voor de vele mensen die ik tijdens mijn vakantieweek op hun zonnebedden heb zien liggen ook een item wordt. Ik voorspel veel fysieke ongemakken als ik zie wat mensen allemaal naar binnen schuiven en proberen zo min mogelijk te bewegen. Het wordt ze ook gemakkelijk gemaakt, niks hoeft betaald te worden(all inclusief) en alles wordt achter hun kont opgeruimd omdat ze zelf te belabberd zijn het even terug te brengen van waar ze het gehaald hebben. Dat bestellen moeten ze dan toch echt wel eerst even zelf doen, aan de bar of in het restaurant.(Even voor de duidelijkheid: de gemiddelde loopafstand naar de bar vanaf het zwembad is circa 50 meter, er zijn 3 zwembaden, 4 bars, 3 restaurants en een strandbar).

De bestellingen gaan in grote hoeveelheden, dat geldt overigens ook voor het alcoholgebruik, en dat al vanaf dat ze zijn opgestaan en dat is ook nog eens vrij vroeg. (Alles opent hier op Kaapverdië vanaf circa 7.30 uur, dicht om 00.00 uur).

Waarschijnlijk gebruik ik te weinig voor wat ik betaald heb om hier te verblijven. Wat veel mensen niet begrijpen is dat als je dit hoge inname patroon een week lang doet en te weinig beweegt je pas later in de maand er notie van krijgt hoeveel extra calorieën je wel niet binnen hebt gekregen.



(eigen foto's)


Trainen dus. Maar wat is trainen eigenlijk?

 

In de volksmond begrijpt men dat als je zegt je meer moet gaan bewegen je dat doet om je fitter te willen voelen. Over het algemeen impliceert dat ook dat men wil afvallen. ‘Men voelt zich iets te zwaar’ of 'men voelt zich niet fit'. Ik voel mij ook weleens te ‘zwaar’, niet dat dit zo is, maar het kan zo voelen. Ik weet nu dat dit komt omdat mijn spieren dan niet op de 'fitheid' stand staan en heeft dus niks met mijn gewicht te maken. Dat kan verschillende oorzaken hebben. Dit voert te ver om helemaal over uit te wijden. Laten we het simpel houden.

Hoe worden we of kunnen we ons wat fitter voelen? Voelen we ons fitter als we lichter wegen op de weegschaal? Dat geloof ik niet altijd. Bij ondergewicht voel je je ook niet altijd fit. Of voelen we ons alleen fitter als onze spieren in betere, krachtigere conditie zijn terwijl het gewicht nog hetzelfde is? Dat laatste geloof ik wel. Ooit een definitie van Trainen gelezen: Het is het verstoren van het op dat moment aanwezige conditie-evenwicht in het lichaam, het lichaam reageert met een versterking tegen deze verstoring.


(zie ook: https://fysiosportcoach.blogspot.com/2018/08/wat-je-moet-weten-over-trainen-en-de.html )


Je zou het ook anders kunnen lezen: elke keer als wij onze huidige conditie evenwicht verstoren, reageert het lichaam met een tegenaanval. Dit kan positief of negatief zijn. Sterker, dus fitter worden?  Of ‘zwaarder’, dus minder fit worden?

We kunnen dus meerdere kanten op met de inhoud van trainen. Naar meer en naar minder fitheid. Als de verstoringen te groot zijn geeft dat altijd negatieve reacties van het lichaam. Dat heb ik nu wel geleerd in mijn werk en leven.


A: Hoge inname en te weinig trainen

B: Lage inname en te veel trainen.

C: Matige inname en voldoende trainen.

                                                                        A, B of C?

Ik ga voor C. Maar heb nu ook weer gezien dat vele mensen andere keuzes maken. Bewust of onbewust? En is trainen niet gewoon goed bewust bewegen met een eigen gekozen doel?


Ps: In de gym maar bar weinig mensen gezien.


(eigen foto)




(Kaapverdiaanse) stof tot nadenken dus..